SV DOETINCHEM BEHOUDT TWEEDE PLAATS

door Roel Evertse, 9 februari 2008

Na een winterstop van bijna twee maanden heeft het eerste team van SV Doetinchem de draad weer goed opgepakt. In een spannende wedstrijd werd verdiend gewonnen van Almelo, dat met 4½-3½ niet eens slecht wegkwam. Met deze overwinning behoudt SVD de tweede plaats in poule 3B. Die stek is dan meteen ook de hoogst haalbare - Amersfoort gaat recht op het kampioenschap af - en bovendien van geen enkele waarde. Nu is het stellen van existentiële vragen bij schaken überhaupt een dubieuze aangelegenheid, dus kort en goed: we zijn apetrots op onze hoge klassering!

Overigens hielden niet alle Doetinchemmers een goed gevoel aan deze middag over. Henk is eigenlijk altijd bijzonder balvast. Ook nu ging het lang, zoals we van hem gewend zijn. De bekende verdrietige opening, waarmee het moreel van de tegenstander geniepig wordt opgepompt, de mentale kanteling in de partij, wanneer de ander bemerkt dat het initiatief stokt, en dan een lange terminale fase met de bekende ‘halve zetjes’ van Henk. Zo leek het dus allemaal weer te verlopen tot Henk zo maar een dame weggaf, voor het eerst sinds decennia.

Henny is bezig aan een goed seizoen. Zijn investering in de zin van een aanpassing van zijn openingsrepertoire brengt geld in het laadje. In een scherpe stelling wist Henny steeds initiatief te houden en hij rondde het karwei prima af.

Ook Marino beleeft gloriedagen. Eerder heb ik mij wel eens laatdunkend uitgelaten over zijn speelstijl, maar ons verschil in resultaten en rating – helaas moet ik hem sinds kort boven mij dulden – noopt mij tot enige nederigheid. Het moet gezegd, hij speelde een mooie positionele partij, won door een kleine combinatie een pion en voerde het dame-eindspel onberispelijk naar winst. Hulde!

Kees is na vandaag van de 100%-score af. Diepere analyse moet uitwijzen wie, tegenstander Maurice Schippers of Kees, het gelukkigst moest zijn met de remise. Een zeer scherpe stelling met beiderzijdse koningsaanval eindigde in eeuwig schaak en dat leek op het eerste oog correct.

John was ingevallen voor de zieke Marius. Veel meer dan taai verzet bieden in de partij was er helaas niet bij. Tegenstander Zagar Zeeman – wat een verwoestende naam, natuurlijk verlies je van zo’n man! – sloopte de zwarte stelling vakkundig.

Dat betekende een 2½-2½ tussenstand. De drie resterende partijen hebben alle tot ver in het zesde uur geduurd.

Zelf won ik weer eens een redelijke partij. Mijn tegenstander week op de 14e zet af van de theorie in een vierpionnenspel van de Aljechin. Dat bleek een slecht idee: de witte centrumhoutjes verdwenen een voor een in het doosje en het eindspel met torens en ongelijke lopers, maar wel met twee pluspionnen, werd met enige moeite naar winst gevoerd.

Sander speelde een prima partij tegen de egelopstelling van Alex Griffioen. Zwart kon niet veel anders doen dan keepen met een pionnetje minder (en eigenlijk een hele stelling). Dat Sander het niet kon uitmaken vond hijzelf een blamage en daar had hij gelijk in.

Theo, die zo’n 40 jaar geleden bij Almelo speelde, kwam een oude bekende tegen, Ben Poelstra. Op het bord ging het er hard aan toe, gierende tijdnood en met naar mijn idee wisselende kansen: de opening was voor Ben, het middenspel voor Theo, het eindspel leek beter voor Theo, maar Ben hield goed stand, Theo gelukkig ook en het halfje kwam ons heel niet verkeerd uit.

 
SV Doetinchem 1985 - Almelo 1989 4½-3½
1 Henk Riepma 2145 - Edwin Sarink 2101 0 - 1
2 Kees Nederkoorn 2114 - Maurice Schippers 1948 ½ - ½
3 Theo Goossen 2008 - Ben Poelstra 2053 ½ - ½
4 Marino Küper 2068 - Martin Bootsma 2016 1 - 0
5 Roel Evertse 2046 - Jan-Willem Brinks 1958 1 - 0
6 Sander van Vucht 1910 - Alex Griffioen 1974 ½ - ½
7 John Lutgens 1790 - Zagar Zeeman 1961 0 - 1
8 Henny Haggeman 1798 - Wouter Brey 1900 1 - 0