SCHAKEN ZEKER NIET OERVERVELEND ...
door Gert-Jan Zonneveld
 

Afgelopen dinsdag 11 oktober werd de 4e ronde van de huishoudelijke competitie verspeeld, en we mochten een nieuw gezicht verwelkomen, tenminste voor de meesten. Sharif Djalili had gedurende het zomerschaak al redelijk indruk gemaakt, doordat hij toch al aardig wat van het spel begrijpt, makkelijk rekent, en vertrouwt op zijn intuïtie. Welkom.
Hij maakte gelijk duidelijk dat hij een aanwinst voor de vereniging is door Jan Beerends pootje te lichten; de manier waarop was klassiek; een loper op c4, een paard op g5, inslaan op f7 met het paard en daarna de toren op h8 cashen. Daarna speelde Jan alleen maar door om wat zetten te halen, maar na een zet of 12 was het eigenlijk al over.
Kort daarna mocht Thomas Bijl zijn koning omleggen; tegenstander Gerard Rückert is in goeden doen sinds hij vader is geworden, en dat moest Thomas aan den lijve ondervinden, ook al gebied de eerbied mij te zeggen, dat Thomas ook enig speelritme ontbreekt. Maar dit doet niets af aan de overwinning in 15 (!) zetten van Gerard, die een mooie val zette met de zwarte stukken, en waar Thomas met open ogen inliep.
Met Wim Lenderink wil het nog niet echt vlotten dit seizoen; ook deze partij kwam hij goed uit de opening met wit tegen Adri Maranus, maar daarna gaf hij eerst een pion, daarna liet hij zijn toren op f6 insluiten, en uiteindelijk was het mat of dameverlies. De terugreis naar Halle zal niet aangenaam geweest zijn.
Frans Kuggeleijn trof het niet met wit tegen zijn tegenstander Cees Nederkoorn; deze schotelde hem een zijvariant van de Caro-Kan voor, waarbij Frans zich enigszins ongemakkelijk voelde. Toen een van de zwarte torens op de 5e rij verscheen, kantelde de partij duidelijk ten faveure van Cees, en deze zet een sterke koningsaanval op, welke Frans op kwaliteitsverlies kwam te staan. Daarna vergde het nog enig zitvlees van Cees, maar deze is te geroutineerd om dit soort buitenkansjes te laten liggen.

 

Philip en Micha maakten er een leuke pot van deze avond; ik zag Philip volgens mij van het eerst in mijn schaakjaren bij SV Doetinchem met 1. d4 openen, maar Micha liet zich niet gek maken en wist in het middenspel een initiatief te ontplooien. Wit moest op zijn tellen passen, en werd hierin uiteindelijk geholpen door een onduidelijk en onjuist kwaliteitsoffer van zwart. Micha had in zijn vooruitberekening gedacht dat hij mat achter de paaltjes kon geven, maar dit was een hersenschim. Gelukkig voor Micha had Philip niet veel bedenktijd meer over (zoals vaker bij Philip) en kreeg een genaderemiseaanbod wat hij dankbaar met beide handen aanvaardde.
Tot slot maakten Henk en Henny er een hele leuke partij van; zeker de zwarte openingsopzet met 1. d6 gevolgd door 2. c6 en 3. Lg4 was zeer origineel te noemen, waren we hier getuige van een nieuwe openingsvariant (de Bank opening o.i.d.) . Lang leek de partij binnen de remisegrenzen te blijven, totdat Henk een afruil toeliet die hij beter niet had kunnen toelaten. Nu won zwart een pion en met vaste hand werd dit voordeel uitgebreid. Henk had het ergens al eerder op kunnen geven maar koos er voor om door te “bateren” (zoals hij het zelf altijd zo mooi kan zeggen), maar Henny toonde geen mededogen en wist de partij d.m.v. mat in 2 naar zich toe te trekken.

Tot slot nog het volgende uitspraak van Multatuli: Hij leest nooit, omdat zijn geest geheel geabsorbeerd is door zijn bureauwerk; hij schaakt niet omdat hij niet voor zijn plezier en zonder bezoldiging wil gaan zitten denken,…

Tot de volgende keer.