Afgelopen
dinsdag 11 oktober werd de 4e ronde van de huishoudelijke competitie verspeeld,
en we mochten een nieuw gezicht verwelkomen, tenminste voor de meesten. Sharif
Djalili had gedurende het zomerschaak al redelijk indruk gemaakt, doordat hij
toch al aardig wat van het spel begrijpt, makkelijk rekent, en vertrouwt op
zijn intuïtie. Welkom.
Hij maakte gelijk duidelijk dat hij een aanwinst voor de vereniging is door Jan
Beerends pootje te lichten; de manier waarop was klassiek; een loper op c4, een
paard op g5, inslaan op f7 met het paard en daarna de toren op h8 cashen.
Daarna speelde Jan alleen maar door om wat zetten te halen, maar na een zet of
12 was het eigenlijk al over.
Kort daarna mocht Thomas Bijl zijn koning omleggen; tegenstander Gerard Rückert
is in goeden doen sinds hij vader is geworden, en dat moest Thomas aan den
lijve ondervinden, ook al gebied de eerbied mij te zeggen, dat Thomas ook enig
speelritme ontbreekt. Maar dit doet niets af aan de overwinning in 15 (!)
zetten van Gerard, die een mooie val zette met de zwarte stukken, en waar
Thomas met open ogen inliep.
Met Wim Lenderink wil het nog niet echt vlotten dit seizoen; ook deze partij
kwam hij goed uit de opening met wit tegen Adri Maranus, maar daarna gaf hij
eerst een pion, daarna liet hij zijn toren op f6 insluiten, en uiteindelijk was
het mat of dameverlies. De terugreis naar Halle zal niet aangenaam geweest
zijn.
Frans Kuggeleijn trof het niet met wit tegen zijn tegenstander Cees Nederkoorn;
deze schotelde hem een zijvariant van de Caro-Kan voor, waarbij Frans zich
enigszins ongemakkelijk voelde. Toen een van de zwarte torens op de 5e rij
verscheen, kantelde de partij duidelijk ten faveure van Cees, en deze zet een
sterke koningsaanval op, welke Frans op kwaliteitsverlies kwam te staan. Daarna
vergde het nog enig zitvlees van Cees, maar deze is te geroutineerd om dit
soort buitenkansjes te laten liggen. |
|
Philip en
Micha maakten er een leuke pot van deze avond; ik zag Philip volgens mij van
het eerst in mijn schaakjaren bij SV Doetinchem met 1. d4 openen, maar Micha
liet zich niet gek maken en wist in het middenspel een initiatief te
ontplooien. Wit moest op zijn tellen passen, en werd hierin uiteindelijk
geholpen door een onduidelijk en onjuist kwaliteitsoffer van zwart. Micha had
in zijn vooruitberekening gedacht dat hij mat achter de paaltjes kon geven,
maar dit was een hersenschim. Gelukkig voor Micha had Philip niet veel
bedenktijd meer over (zoals vaker bij Philip) en kreeg een genaderemiseaanbod
wat hij dankbaar met beide handen aanvaardde.
Tot slot maakten Henk en Henny er een hele leuke partij van; zeker de zwarte
openingsopzet met 1. d6 gevolgd door 2. c6 en 3. Lg4 was zeer origineel te
noemen, waren we hier getuige van een nieuwe openingsvariant (de Bank opening
o.i.d.) . Lang leek de partij binnen de remisegrenzen te blijven, totdat Henk
een afruil toeliet die hij beter niet had kunnen toelaten. Nu won zwart een
pion en met vaste hand werd dit voordeel uitgebreid. Henk had het ergens al
eerder op kunnen geven maar koos er voor om door te “bateren” (zoals hij het
zelf altijd zo mooi kan zeggen), maar Henny toonde geen mededogen en wist de
partij d.m.v. mat in 2 naar zich toe te trekken.
Tot slot nog het volgende uitspraak van Multatuli: Hij leest nooit, omdat zijn
geest geheel geabsorbeerd is door zijn bureauwerk; hij schaakt niet omdat hij
niet voor zijn plezier en zonder bezoldiging wil gaan zitten denken,…
Tot de volgende keer. |