Prima start SV Doetinchem

door Roel Evertse

In de KNSB-competitie mogen clubs voor aanvang van het seizoen voorkeur aangeven in welke poule men ingedeeld wil worden. Omdat we al jaren steeds dezelfde clubs tegenkomen in poule 3B en de meerderheid van onze spelers aangaf wel in te zijn voor enige variatie, heeft de competitieleider besloten om ons tegemoet te komen en ons in poule 3E geplaatst, met clubs uit Bergen op Zoom, Zaandam, Haarlem, Delft en nog wat barre en vooral verre oorden. We zijn dus op onze wenken bediend en ik vond het een beetje flauw (en bovendien waarschijnlijk kansloos) om Koos Stolk een mailtje te sturen met als onderwerp ‘zo hadden we het nou ook weer niet bedoeld’.

Hoe dan ook, we zitten in een sterke poule met allemaal teams tegen wie we nog nooit gespeeld hebben en dat heeft inderdaad wel iets verfrissends. Of het daaraan lag of misschien aan de verre reis die onze tegenstanders moesten maken vanuit Zaandam, valt moeilijk te zeggen, maar feit is dat we het seizoen begonnen zijn met een klinkklare zege: drie overwinningen en geen enkele nederlaag. Wellicht had de uitslag nog hoger kunnen zijn, maar terecht werd besloten geen onnodige risico’s te nemen.

Sander speelde een ‘correcte remise’ zoals dat heet en of Theo een ‘correcte overwinning’ behaalde, is voor discussie vatbaar. We gaan er niet over zeuren: Theo wist zijn verdwaalde stukken te reanimeren, won een pion en wikkelde bekwaam af naar een gewonnen eindspel.

Henny leek lange tijd het (iets) betere spel te hebben, maar kennelijk was het niet genoeg en besloot hij remise aan te bieden, zeer tegen zijn gewoonte, maar waarschijnlijk wel verstandig.

Kees speelde tegen de 16-jarige Seréyo Bekkink, een talent dat in het afgelopen kwartaal maar liefst 107 ratingpunten won! De partij leek slecht af te lopen voor onze nestor, maar hij wist net voldoende tegendreigingen in de stelling te vlechten om de pion achterstand te compenseren.

Ook Marius moest zich langdurig verdedigen en deed dat vindingrijk, zo zelfs dat hij na de tijdcontrole een duidelijk voordeel had. Gezien de gunstige stand op de resterende borden nam hij echter remise.

Ondergetekende speelde de opening uitermate onnozel – Ta1-b1 en twee zetten later weer gedwongen Tb1-a1, triest toch? – , maar het moreel bleef goddank in orde: geen zelfbeklag dit keer, ook geen laf remiseaanbod, maar gewoon doorbuffelen tegen een tegenstander die dan ook maar een feilbaar mens blijkt, met pionwinst (en later nog een en nog een) als resultaat.

Henk overschatte de voordelen van een (als tijdelijk bedoeld) pionoffer en moest alle zeilen bijzetten om binnen de remisemarge te blijven. Dat lukte.

Ten slotte wist Marino een knappe partij te winnen tegen Hans Galjé. Laatstgenoemde offerde een kwaliteit om spel (een aantal mooie velden) te houden en het bleek knap lastig, maar dus niet onmogelijk om de zwarte vesting te ontmantelen.

Ten slotte een woord van hulde aan Benno, op het laatste moment ingevallen als wedstrijdleider. Aan de spelers had hij geen kind, maar niet alle klokken hadden zin in het nieuwe tempo (per zet 30 seconden bijtellen), hetgeen rond de tijdcontrole een hoop gehannes en hier en daar ook wat begrijpelijk gebrom gaf. De combinatie van Benno’s technische vernuft en zijn orthopedagogische gaven droegen er in belangrijke mate toe bij, dat de wedstrijd een prettig verloop bleef houden.

Volgende wedstrijd: uit tegen Bergen op Zoom. Acht uur op, want ze beginnen daar om 12 uur!