(51) door Niels van der Mark

 

Spelplezier, daar gaat het om

Op een schaakvereniging zitten veel schakers die zelden of nooit om de prijzen zullen meedoen. Die geen hoge ogen gooien in toernooitjes, die niet meespelen in het 1e team en die er soms weinig van lijken te bakken. Sinds deze zomer ben ik mezelf ook maar gaan toerekenen in deze groep schakers. Helaas wordt er wel eens denigrerend gesproken over deze schakers, ze worden rommelaars of prutsers genoemd, ik heb me er zelf ook wel eens schuldig aan gemaakt vrees ik. Het is maar de vraag of dat terecht is, het is maar net waar je het mee vergelijkt, toch? De afgelopen ronde op de clubavond liet zien dat je ook als mindere goden prachtige partijen kunt spelen die veel plezier geven. En daar gaat het volgens mij uiteindelijk om. Het spelplezier, het uitvoeren van mooie zetten en combinaties, die weliswaar door de genadeloze computer weerlegd kunnen worden, maar tijdens de partij zoveel spelplezier en bevrediging opleveren. Het was sowieso een mooie ronde. 22 spelers van SVD waren present, een hoge opkomst en De Kameleon speelde zijn thuiswedstrijd tegen Twello bij ons, omdat hun locatie die avond niet beschikbaar was. Zit je toch ineens met 34 man te schaken op een doordeweekse dag in Doetinchem.

De eerste partij die dinsdag klaar was, was de partij tussen Wim en Piet-Heyn. Vanuit een rustige afruilvariant van de Caro-Kan lanceert Piet-Heyn, met zwart een mooie aanval en veegt Wim helemaal van het bord.

 

Net als in de partij van Piet-Heyn (en straks die van Paul en Benno) speelt het goed plaatsen van de Torens ook in mijn partij met Henk een belangrijke rol. Torens horen op (half) open lijnen. Van daaruit worden ze actief. De partij liep eigenlijk vanzelf. Wit gaat drukken op een geïsoleerde pion, de stukken worden goed geplaats en de Torens komen op de belangrijke lijnen en zie daar, de aanval slaat door. Zo eenvoudig kan schaken soms zijn.

 

Tenslotte de partij tussen Paul en Benno. Paul lijkt een levensgevaarlijke aanval op te zetten tegen de zwarte Koningsstelling van Benno, maar de aanval slaat niet door. Mede doordat Benno een aantal keren de enige zet weet te vinden en gewoon goed verdedigd. In het toreneindspel dat volgt komt zwart in het voordeel door het actief opstellen van zijn Toren.

 

Drie partijen die niet in aanmerking komen voor de schoonheidsprijs en ook niet opgenomen zullen worden in de Megadatabase van Chessbase. Toch drie partijen die spannend, leerzaam en gewoon leuk waren. En voor de verandering worden deze partijen deze keer ook niet in het beschermde deel van de website worden geplaatst. Alsof wij, de mindere goden, bang moeten zijn dat onze toekomstige tegenstanders ze gaan bekijken en gebruiken in hun voorbereiding? Ze raken er alleen maar van in de war denk ik.

Niels van der Mark

Klik hier voor meer