Ons tweede team heeft het eerste wedstrijdpunt
binnengehaald in een wedstrijd die bol stond van de spanning. Het begin was
voor Zevenaar: Onze Wim Lenderink heeft al een tijdje met een vormcrisis te
maken. Hij verloor al snel een stuk en na enig spartelen de partij.
Teamleider Adri speelde een rustige remise, waarna Gert-Jan hetzelfde
resultaat liet noteren. Inmiddels ging het er op de andere borden hectisch aan
toe. Roel's tegenstander had een hele ouwe tevoorschijn gehaald: het
Blackmar-Diemer gambiet. Roel had de pion in dank aanvaard en vervolgens zelf
een aanval opgezet. Naast hem speelde Bert de opening ijzersterk: een
pionnetje meer en een tegenstander die zich nauwelijks kon verroeren.
Invaller Sjon Vrieze had een leuke stelling, maar Frans vergaloppeerde zich:
zijn sterke centrum stortte in elkaar en hij kwam een pion achter. Gerard
tenslotte had met een tactisch grapje een pion veroverd, maar merkte tot zijn
schrik dat hij hiermee de sluizen geopend had waardoor de stukken van zijn
tegenstander zijn stelling binnenstroomden.
Alles bijeen een gelijkspelletje misschien?
Sjon verloor plotseling een kwaliteit, maar Frans incasseerde opgelucht een
paard dat zijn tegenstander even vergeten was. De nul voor Sjon Vrieze was
niet meer te voorkomen. Roel veroverde materiaal en het volle punt, Frans
wikkelde netjes af naar een gewonnen eindspel.
Zo was het 3-3 en waren Bert en Gerard de laatsten. Bert had inmiddels om een
lullig pionnetje te winnen zijn tegenstander weer ademruimte gegeven en leek
de draad een beetje kwijt. Toen hij ook nog een verraderlijke pionzet overzag
was het plotseling uit. Aiai, zou het weer misgaan?
Gerard stond inmiddels flink wat materiaal achter, maar zijn paarden waren
dreigend op de zwarte koningsstelling gericht. In een wanhoopsoffensief gooide
hij er nog een paard tegenaan. Zijn tegenstander, inmiddels in tijdnood,
raakte volledig de kluts kwijt en liet zich mat zetten!
Dus toch een gelijk spel, maar, lieve mensen, wat een hartkloppingen bezorgen
jullie de toeschouwers! |