|
SVD speelt voor het zesde
achtereenvolgende seizoen in de landelijke competitie, maar nog niet eerder was
het resultaat na vier ronden zo bedroevend: 3 matchpunten en slechts 13˝
bordpunten. De oorzaak is helder: een aantal spelers bakt er helemaal niets van
dit seizoen. Theo 0 uit 3, Marius 0 uit 3, John ˝ uit 4, en slechts een
enkeling, onze eminente voorzitter Kees Nederkoorn, met een mooie score (3 uit 4
tegen sterke tegenstanders). Tijd om in te grijpen door spelers een boete laten
betalen, ze uit het team te gooien of de teamleider te ontslaan? Welnee, zaken
als vorm, vormbehoud en vormverlies zijn ongrijpbare fenomenen, zeker bij
schaken. Ik spreek uit ervaring. Gewoon doorgaan met ademhalen lijkt het beste.
Je zult zien dat dan ineens en op onverklaarbare wijze op rolletjes loopt. Die
lui uit Emmen kunnen voor de volgende ronde hun borst vast nat maken.
Dan toch maar even snel het leed van hedenmiddag doorgenomen. Dat leed was
groot. Zevenaar was veel te sterk voor ons en wij waren veel te zwak voor
Zevenaar. De 6-2 nederlaag was om 5 uur al een feit.
John mocht het opnemen tegen Vincent Rothuis. Een als profylaxe bedoeld h7-h5
bleek wit juist een prettig aanknopingspunt te bieden. Daarna verliep de witte
aanval gesmeerd (0-1).
Henny schrok zich het lazarus toen zwart ineens een stuk offerde en koos ervoor
een eeuwig schaak te ondergaan in plaats van een griezelig avontuur. Of dat
terecht was moet Fritz vannacht maar uitzoeken.
Sander krijgt met wit op de een of andere manier altijd een egel voorgeschoteld.
Meestal en dus ook nu wordt dat remise, omdat het hem moeilijk blijkt om het
juiste plan te vinden. Sander, lichte stukken ruilen en dan tegen dat ding op d6
gaan hangen, onthoud dat nou eens!
Roel mocht weer eens invallen en speelde - OK, met zwart - een laffe remise met
alle stukken nog op het bord. Bah, wat een wedstrijdmentaliteit! (1˝-2˝)
De partij tussen Theo en Guust was boeiend en blunderrijk. Theo bood op een
gegeven moment remise aan, hetgeen Guust beleefd weigerde om een onmiddellijk
daarna een kwal weg te geven. Dan is Theo op zijn gevaarlijkst, voor zichzelf
dan wel te verstaan. Het ‘ik zag een leuk zetje’ horen we in de laatste tijd in
de post mortem helaas iets te vaak: Theo gaf eerst een stuk en vervolgens een
dame weg (1˝-3˝).
Dennis Arts offerde tegen Kees een pion in de hoop daarmee voldoende druk tegen
het witte centrum als compensatie te hebben. Het plan slaagde, maar de indruk
bestond toch dat er voor wit meer in had gezeten (2-4).
Marius heeft het (nog) niet in dit seizoen. Het was - spijtig te zeggen -
eigenlijk na 5 zetten al behoorlijk mis (2-5).
Henk kwam met een licht nadeel uit de opening. Helaas verliep het van kwaad tot
erger. Toen een witte dame een tweede pion pakte en niet gevangen kon worden,
was het over (2-6). |