DERDE WINST VOOR SVD 1
door Roel Evertse

 

En voor de derde maal werd het 4½-3½. Goede teamleiders noemen dat efficiënt presteren. Ik ben meer van het soort dat vindt dat we weer eens niet slecht zijn weggekomen en dat we toch maar mooi 6 punten boven de degradatiegrens staan. Overigens was de zege wel terecht te noemen: de punten kwamen grotendeels bij die spelers terecht die er het meeste aanspraak op mochten maken en dat is wel eens anders in de derde klasse. Daarmee is niet gezegd dat het allemaal foutloos was.
Om maar met mijzelf te beginnen. In een voor wit gunstige Dame-Indiër, die ik diep in de vorige eeuw voor het laatst bekeken had, verzuimde ik op de 12e zet een voor de hand liggend schijnoffer te brengen, waarvan Marco van Veen overigens prima profiteerde. Thuis ontdekte ik dat ik de juiste zet 30 jaar geleden wel had gespeeld. De aftakeling begint dus nu echt goed door te zetten…
Theo wordt op zijn oude dag zo waar nog vredelievend. Al weer een remise in een stelling, waarin nog van alles mogelijk leek. Het zal wel zoiets als een ‘dynamisch evenwicht’ zijn geweest.
Sander zorgde voor de gelijkmaker. Hij had goed gezien dat een zwart paard aan de rand van het bord in de problemen kwam en dat leverde een kwaliteit tegen een pion op. Toen Melle Edens hem vervolgens ook nog de gelegenheid gaf tot een gunstige afwikkeling, was het snel gebeurd.
Marius heeft zijn puntentotaal van het vorige seizoen nu reeds overtroffen. Met solide spel, gevolgd door een verwoestende blow (b7-b5!) ging de witte stelling de schroothoop op.

 

Henk heeft in Italië aan zijn openingsrepertoire gewerkt. Resultaat: hij heeft de ene rotopening ingeruild voor een andere. In de praktijk betekent het vaak dat de tegenstander zich de tanden er op stuk bijt. Jokim van den Bos kan er nu over meepraten.
Kees had te elfder ure het 1e bord toegewezen gekregen. In een type stelling dat hem op zich goed ligt, zette hij te optimistisch voort. Paul ten Vergert liet zich de kans niet ontgaan. Het resterende toreneindspel was onhoudbaar voor Kees.
Henny was vandaag de matchwinner. Nadat Willem Bulter de uitkomst van een slagwisseling verkeerd getaxeerd had, hetgeen hem een stuk had gekost, leek het voor ons op rolletjes te gaan, maar Henny hield het lange tijd spannend. Zelfs mat in 1 – hoe vaak krijg je nou de kans om met e4xf3 e.p. mat te zetten? – was niet aan hem besteed. Daarna dreigde hij nog te bezwijken aan een acute hartstilstand, omdat hij ten onrechte meende dat hij een stuk weggaf, maar uiteindelijk kwam alles goed.
Dat Bert verloor was alleen nog voor de statistiek belangrijk en natuurlijk voor de arme Bert zelf. Verliezen is nooit ‘nodig’, maar in deze partij met wit al helemaal niet. Lange tijd had hij een klein voordeel, maar het verzilveren haperde en rond de 40e zet ging het een beetje mis en daarna van kwaad tot erger…
Zes matchpunten dus uit drie wedstrijden; we kunnen ons geluk niet op! De volgende match is tegen Hardenberg. Als dat maar goed gaat…   

   
Lonneker 1916 - SV Doetinchem 1970 3½ - 4½
1 Paul ten Vergert 2205 - Kees Nederkoorn 2139 1 - 0
2 Jokim van den Bos 1989 - Henk Riepma 2112 0 - 1
3 Arno van Akkeren 1962 - Bert Lenderink 1856 1 - 0
4 Mart Wennink 1856 - Theo Goossen 2051 ½ - ½
5 Marco van Veen 1706 - Roel Evertse 2009 1 - 0
6 Robin Bos 1869 - Marius van Hal 1918 0 - 1
7 Melle Edens 1842 - Sander van Vucht 1803 0 - 1
8 Willem Bulter 1895 - Henny Haggeman 1868 0 - 1
 
 

Webdesign Refresh