EEN REGELMATIGE OVERWINNING - TOCH?
door Kees Nederkoorn
 
In de belangrijke wedstrijd tegen UVS-2 – bij verlies zouden we akelig dicht bij de onderste plaatsen komen - moesten we het stellen zonder Henk Riepma en zonder de inspirerende aanwezigheid van teamleider Roel Evertse. Maar in hun plaats hadden we twee invallers die er zin in hadden.
Laat ik beginnen met mijn eigen partij, dan hebben we dat gehad. De opening zag er zonnig uit: een doorgeschoven pion op c6 en aanvalskansen op de andere vleugel, dat bood perspectieven. Maar de aanval bleek gebakken lucht en de pion werd eenvoudig geconsumeerd. Dan maar verder volgens het recept van Coen Zuidema (kennen jullie die naam nog?): Als je verloren staat, geef de tegenstander dan zoveel mogelijk verschillende manieren om te kunnen winnen. Zo'n keuze is altijd moeilijk. Maarten van Rooij kon kiezen tussen doordouwen in het eindspel en een mooie combinatie. U raad het misschien al: hij koos voor de combinatie, maar daar zat een groot gat in. Hij zijn pion kwijt, en ik ontsnapt met een blauw remise-oog.
Nee, dan Marius. Die liet zien hoe je een aanval echt voert. Een loper op g4 die de halve partij in stond maar niet geslagen kon worden, een stukoffer op h3 en vervolgens ondekbaar mat. Klasse, Marius! Daarna had ik tijd om de overige borden te bekijken.
Theo had een echte Theo-stelling: zo'n stelling waar hijzelf en de computers lyrisch over zijn, maar die de argeloze toeschouwer koude rillingen bezorgt. Sander stond wat beter, en bij Marino was het een heksenketel. Een dichtgeschoven centrum, schotenwisselingen op beide flanken. Marino's koning bleef de hele partij ferm in het midden, de witte koning vond rocheren ook beneden zijn waardigheid, maar liep tenslotte op eigen benen naar h1. Onze invallers John en Thomas stonden beide wat prettiger, maar Henny had een wat mindere stelling.
In deze fase wimpelde ik verschillende verzoeken om remise te mogen aanbieden af – je bent tenslotte niet elke dag interim-teamleider – maar toen Theo's positie er ook voor het blote oog gewonnen uit begon te zien werd ik lankmoediger en stroomden de remises binnen: van Sander en Marino en twee mooie plus-remises van John en Thomas.
  Henny's tegenstander vertilde zich vervolgens aan een aanval op de koningsvleugel. Die resulteerde slechts in zwakke pionnen en een eigen koning op de tocht. Henny pakte eerst een pion en daarna in de tijdnoodfase een hele toren.
Theo had inmiddels verzuimd om de genadeslag uit te delen, maar het overgebleven eindspel schoof hij vlekkeloos naar winst. Een regelmatige overwinning – toch?

 

In DE GELDERLANDER 10 januari 2012:

 
UVS 2 1976 - SVD 1 1927 2½ - 5½
1 Rob Bisschops 2050 - Theo Goossen 2026 0 - 1
2 Wouter Dinjens 1995 - Sander van Vucht 1804 ½ - ½
3 Maarten van Rooij 2086 - Kees Nederkoorn 2107 ½ - ½
4 Jeroen Clermonts 1911 - Marino Küper 2112 ½ - ½
5 Ruud van der Spoel 1965 - John Lutgens 1728 ½ - ½
6 Tsjang Cheung 1966 - Marius van Hal 1935 0 - 1
7 Christ Verstegen 1886 - Thomas Bijl 1864 ½ - ½
8 Arno van Sprinkhuizen 1951 - Henny Haggeman 1838 0 - 1