Door klunzig verlies in de vorige ronde tegen Lonneker was SV
Doetinchem gevaarlijk dicht bij de degradatiezone gekomen. Enige Friese hulp
was dus welkom, maar je kunt het ook overdrijven. Ten eerste was men slechts
met zes spelers komen opdagen. Nota bene de twee op papier sterkste spelers
waren thuis gebleven. Dat zullen ze in Nijmegen – UVS2 moest hopen op een
nederlaag van SV Doetinchem – ook niet echt waarderen!
Doetinchem begon derhalve met een prettige 2-0 voorsprong aan de wedstrijd,
die na een uur of twee spelen nog vreselijk spannend leek te zullen gaan
worden, omdat de vier Friese witspelers allen groot voordeel hadden, terwijl
ik voor ons slechts kleine plusjes aan de borden van Henny en Sander kon
noteren. Dat het uiteindelijk nog allemaal ruimschoots goed kwam (5½-2½
winst!) was te danken aan geknoei van de tegenstanders en – vooruit dan maar –
grote volhardendheid van de onzen.
In chronologische volgorde het wedstrijdverloop.
Het voordeel van Sander bleek vooral optisch te zijn en Sander had na de
ellende in de vorige ronde weinig aandrang om ijzer met handen te willen
breken: remise dus.
Kees is bezig zijn openingsrepertoire te restylen. Aan het repertoire voor
zwart zal de komende zomer hard gesleuteld worden. Verder maken we er geen
woorden aan vuil. Daarvoor zijn de verdiensten van Kees voor het team te groot
en het moet gezegd dat Jan Boersma het onberispelijk afspeelde.
Lang hebben we moeten bidden dat Marius een remise uit het vuur zou slepen.
Zijn gebrek aan ruimte leek letale vormen aan te nemen, maar in opkomende
beiderzijdse tijdnood begon Siegbert de Jong ernstig te knoeien, terwijl
Marius ‘alles’ zag en
|
|
zo waar ineens een gewonnen pionneneindspel overhield. Bij Theo
waren we maar opgehouden met bidden: er zijn immers grenzen aan wat je kunt
vragen. Twee pionnen achter zonder enige compensatie, maar daar wist Zahid
Dzaferspahic wel een oplossing voor. Hij koos een verkeerde afwikkeling,
waarbij hij in eendrachtige samenwerking met Theo een toren liet inmetselen,
daarmee de winst weggooiend. Dat hij daarna een volkomen dooie remisestand
eindeloos doorspeelde was geen verrassing voor wie hem een beetje kent.
Henny is dit seizoen in goeden doen. Zeker met de witte stukken is hij zeer
gevaarlijk door zijn goede openingsbehandeling, initiatiefrijk spel en een
scherp oog voor tactische verwikkelingen. En dat is dan tevens de samenvatting
van zijn partij tegen Arjan Pragt.
Henk moest lang zuchten onder ernstig ruimtegebrek. Zijn enige troef, een
toren op een open h-lijn, moest het lang stellen zonder enige hulp van andere
stukken, die wat sneu bij elkaar klitten rondom de zwarte koning en eigenlijk
geen kant op konden. Rowan van Dijk profiteerde echter niet en mocht van geluk
spreken dat Henk het resterende eindspel niet wist te winnen.
Door de resultaten in deze voorlaatste ronde staan we zo maar ineens op de 4e
plaats, ver weg van de fatale streep. Na Sneek 2 is nu ook UVS 2 gedegradeerd.
Ook het kampioenschap lijkt vergeven: Lonneker behoeft in de laatste ronde
slechts van het zeer zwakke Sneek 2 te winnen.
Over twee weken is er een gezamenlijke laatste ronde in Almelo, waarbij de
wedstrijd tegen UVS 2 gelukkig voor ons een formaliteit is. |