Alle hens aan dek

Geflatteerd, dat vond zelfs de tegenstander. Ok, dat mag zo zijn. Niettemin hoeven we ons na de 5½ - 2½ afstraffing door D&Z en O&O niets meer te verbeelden. We zijn degradatiekandidaat. En met duels tegen De Rokade, Voorst en Wageningen 3 te gaan, spelen we dus ook alleen nog tegen collega-degradatiekandidaten. Dus, zoals ik al eerder meldde: alle verloven zijn ingetrokken.
Aanvankelijk zag het er allemaal niet zo slecht uit. Niels speelde een vlotte remise en voldeed daarmee als invaller aan de verwachtingen. Met de andere invaller ging het wat minder, stukverlies dreigde, maar Iloy rommelde er lustig op los, dus dat kon nog alle kanten op, zo leek het. Maar toen stond er ineens een 0 achter de naam van Marius. Ik speel ondertussen 15 jaar in hetzelfde team als Marius en heb geregeld meegemaakt dat hij als laatste nog bezig was een moeilijk eindspelletje tot een goed einde te brengen. Nu was er rond de tiende zet iets gruwelijk mis gegaan op b5. Zo snel was hij nog nooit klaar. Een black out, volgens Marius. Het zij hem vergeven. Maar toen bekroop me al het gevoel dat het deze middag niet goed zou komen. Een gedegen remise van Theo tegen een sterke tegenstander volgde. En toen Marino me voor de keus stelde - op remise koersen of een pion pakken met lichte compensatie voor de tegenstander (go, zei ik) - dacht ik even dat het misschien toch nog goed zou komen: 2-2. Maar het kwam niet goed. Sander kwam tot een herhaling van zetten, waar vervolgens een interessant dispuut over volgde: was 3 keer de zet herhaald of had er 3 keer dezelfde stelling op het bord gestaan? Een rumoerige reconstructie in de analysekamer had dit tot gevolg. Waarom precies wist niemand. Beiden waren namelijk dik tevreden met remise. Toen kwam Marius bij met met de opmerking dat ik wel met iets meer dan met 1-0 mijn partij moest winnen. Hoezo, vroeg ik. Kees staat toch prima? Kees stond inderdaad prima. Overweldigend goed zelfs, zou je zeggen. Maar er moesten door onze nestor nog wel 20 zetten worden gedaan in 3 minuten. Het is Kees niet gelukt. Uiteindelijk viel zijn vlag. Toen was het bij Iloy alsnog misgegaan. Rommelen is mooi, maar de tegenstander had toch wel iets meer materiaal en een aanvalsstelling. 4,4-2,5, was de tussenstand, kwam mijn tegenstander meldden. Ik had me kort daarvoor in het mes gestort. Voor het eerst dit seizoen speelde ik een alleszins fatsoenlijke partij, tot ik me liet verleiden tot een wat al te driest h5, inclusief koningsaanval. Het was echter wit die de koningsaanval kreeg. Met een combinatie maakte mijn tegenstander het uit.
Vooralsnog ziet het er naar uit dat we tegen De Rokade compleet zijn. Ook Sander, die aanvankelijk een familiefeestje had, is van de partij. Dat is mooi. Het is namelijk alle hens aan dek. Bovendien weet ik uit betrouwbare bron dat er een verslaggever van De Gelderlander komt om deze streekderby, plots een echte degradatiewedstrijd, te verslaan.
Een publieke blamage kunnen we ons niet veroorloven.