We zullen nog veel van de broertjes horen

door Henny Haggeman

Toen mijn vriendin rond half 3 even een kijkje kwam nemen, was er eigenlijk niet zoveel aan de hand. Ok, ik had misschien Marino wat al te makkelijk remise laten maken op bord 1 en Frans was voor een wedstrijdleider wellicht wat al te snel aan de wijn, verder had ik het als teamleider op dat moment aardig op orde. En dat werd het uur erop alleen maar beter, toen ik een pion won en daarna een dodelijke combinatie zag. Helaas overzag ik een aftrekschaakje en kon gelijk opgeven. Achteraf begon daar de ellende. Voordeel was wel dat ik de ontwikkelingen op de andere borden uitstekend kon volgen, maar ja.

Roel, die de hele middag een opvallende ontspannenheid aan de dag legde nu hij verlost is van het teamleiderschap, gaf ons allen nog even hoop toen hij - vermoedelijk voor het eerst in zijn schaakcarrière - een speculatief offer bracht op g6. De tegenstander nam de loper niet, accepteerde een achterstand van 2 pionnen en had beter gelijk de koning kunnen opleggen. Dat deed hij uiteindelijk, maar pas uren later toen we inmiddels op een onoverkomelijke 1,5-4,5 achterstand waren gekomen.

Kees was toen al opgebracht. Hij overzag iets op e5, verloor een pion en zette toen maar onvervaard de koningsaanval in. Het mocht niet baten.

Niels had ons ook hoop gegeven. Door een lastige stand op remise te houden tegen een jongeling van een jaar of 10 die speelde als een duivel.

Het iets oudere broertje maakte op bord 5 Marius het leven zuur. Overal had de knaap antwoord op en raakte zelfs niet in de war toen Marius een zet eerder een dame haalde. Uiteindelijk liet Marius - die met respect over zijn tegenstander sprak - zich maar mat zetten. We zullen nog veel van de broertjes horen, denk ik.

Daarmee stonden we met 1-4 achter, toch was er nog uitzicht op een gelijkspel. Sander was namelijk bezig met een degelijk pot, die mogelijkheden bood. De tegenstander beet zich in de stelling vast en met succes. Meer dan remise zat er niet in, in de slotstelling.

Daarmee was de match verloren. Ondertussen had Henk met - althans voor mij - onnavolgbaar spel een pion gewonnen. Dat hij uiteindelijk won was dik verdiend, maar we hadden er niets meer aan: 3,5-4,5 verlies. Was niet nodig geweest. En ook niet gebeurd als ik die dodelijke combinatie niet had gezien. Ik had me een betere start als teamleider kunnen wensen. Gelukkig is het seizoen nog lang.