Veilig

door Henny Haggeman

Hoewel de KNSB-site weer eens overbelast is en gisteravond de uitslag van onder meer Zevenaar – degratiekandidaat in 3E – nog niet zichtbaar was, durf ik toch te stellen dat we ons in en tegen Voorst veilig hebben gespeeld. De forse zege, die overigens nog veel hoger had kunnen uitvallen, zorgt ervoor dat we de concurrentie ook op bordpunten ver achter ons hebben gelaten. Als we ons nog zorgen moeten maken (maar waarschijnlijk niet) dan is dat als we in Nijmegen over twee weken met 6½-1½ dreigen te verliezen van Wageningen 3. In dat geval zal Wageningen 3 ons namelijk op de ranglijst passeren en kunnen we zelfs nog zevende eindigen. Maar ook die plek lijkt veilig.

Het ging eigenlijk van een leien dakje, te beginnen bij Marius. Voor de derde achtereenvolgende keer was deze gekende langspeler als eerste klaar. Ging het de vorige keren om snel verlies na een blunder en een salonremise, deze keer ging de tegenstander er genadeloos aan. Zo kennen we Marius weer.

Toen Henk even later op bord een van een jonge tegenstander won die tot dusverre grossierde in overwinningen, wist ik dat er niet veel meer mis kon gaan (behalve bij mezelf dan, maar daarover later meer). Henk zag wel wat zwaktes in de twee provocerend opgerukte centrumpionnen van zwart. Dan weet je het wel: 2-0.

Ondertussen had ik het punt van Kees eigenlijk al geteld. Hij leek zijn, op papier zwakkere tegenstander, onder de voet te lopen. Tot er wat mis ging en de e-pion er onnodig afging. De overgave volgde snel daarna. Toen had ik Marino en Roel al toestemming gegeven remise te nemen, waardoor het plots toch weer spannend werd: 3-2.

Zelf was ik toen al door diepe dalen gegaan, zoals wel vaker dit seizoen. In een opening die ik al dertig jaar speel keek ik met zwart op zet zeventien tegen een paard op d5 en een paard op d6 aan. Ik wachtte op de genadeslag, maar die kwam niet en die was ook niet zo eenvoudig te vinden. Als door een wonder kwam ik terug in de partij, had de winst zelfs voor het grijpen, maar verzuimde dat. Vervolgens gaf ik mijn tegenstander nog twee keer de gelegenheid een vernietigende zet uit te voeren die de hele partij al had gedreigd. In het tweede geval deed ik dat gepaard gaan met een remiseaanbod. De tegenstander, in grote tijdnood, nam het direct aan. Toen hij daarna nog even achter het bord bleef zitten zag hij ineens de winnende voortzetting.

Met een 3½-2½ voorsprong was het, met Theo en Sander (onze sterkmakers dit seizoen) nog achter de borden, pleit beslist. Theo had zich uitstekend voorbereid en wist welke opening hij kon verwachten. Na prima spel volgde een doorbraak op de damevleugel en was de a-pion niet meer te houden.

Sander is de enige die dit seizoen geen partij verloor. Sterker, hij wint laatstelijk de ene na de andere pot. Dat gebeurt in een stijl die tijd kost, maar omdat hij zelf bijna geen fouten maakt levert het een berg punten op. Dit keer sloeg de koningsaanval niet door. Maar de aanval leverde hem wel een overvloed aan pionnen op, die gesteund door een toren, niet kon worden tegengehouden door een toren en een loper.

5½ -2½ is onze grootste zege dit seizoen. Eigenlijk een zege die we aan onze stand verplicht zijn, maar we moesten nogal wennen aan de degradatie, zullen we maar zeggen. Laten we er een goed eind aan maken, 25 april in Nijmegen, waar we overigens al om 12 uur moeten aantreden. Ik verwacht nog een keer opperste scherpte.