Doetinchem wint uiteindelijk eenvoudig in Terborg

door Gert-Jan Zonneveld

Afgelopen dinsdag trad het SOS achttal van SV Doetinchem aan tegen De Kameleon in Terborg; qua afstand de dichtstbijzijnde uitwedstrijd. Ondanks dat het eerste SOS achttal van Terborg een zeg maar moeizaam seizoen kent (slechts 1 matchpunt), moet je blijven waken voor onderschatting en dat had ik als teamcaptain onze spelers ook ingeprent.
Vorige week zou Marcel vooruit spelen i.v.m. een verblijf in het buitenland deze week , maar op ‘zijn’ wedstrijddag meldde hij zich via de app bij mij af wegens ziekte, dus moest ik snel iemand anders vinden als vervanger opsnorren. Gelukkig was Iloy bereid om zijn plaats in te nemen en wist hij met wit, in een Wolga gambiet met wisselende kansen, tegenstander Egon Gijsbers op remise te houden. Niet slecht gezien het onverwachte tijdstip en geen voorbereiding.
Afgelopen dinsdag dan de echte wedstrijdavond in een prettige speelzaal al zeg ik het zelf. Geen tactische foefjes deze keer, maar gewoon op rating ingedeeld bovenin. Onderin hadden alleen Bram en ondergetekende van bord gewisseld, omdat Bram beter met wit uit de voeten kan volgens mij.
Tijdens een plaspauze kwam ik Thomas tegen die mij even aanschoot voor een kort overleg; in de opening (Caro Kann dacht ik) waren al vrij snel veel stukken verdwenen waardoor een ‘dode’ stelling overbleef. Thomas zou het nog wel even risicoloos proberen, maar kreeg van mij toestemming om remise aan te bieden. Zo geschiedde het eigenlijk ook; optisch leek het misschien nog iets voor Thomas, maar uiteindelijk verdween het laatste stukje muziek uit de stelling en sloten de heren vrede.
Daarna kwam ik Roel onderweg tegen; aan zijn gezicht te zien was hij niet tevreden over het verloop van de partij; na toch wel beter te hebben gestaan, kwam er een afwikkeling op het bord waarvan Roel eerst dacht dat het goed voor hem was, maar uiteindelijk toch tegenviel. Om verdere mogelijke rampspoed af te wenden, mocht Roel van mij ook remise geven, en zo zo gebeurde het ook.
Zelf had ik het genoegen om het eerste winstpunt voor Doetinchem op de borden te brengen. In een soort gesloten Siciliaan, had mijn tegenstander iets voordeel, maar door juist te counteren, kon ik genoeg tegenspel ontwikkelen. Na dameruil schoot mijn tegenstander een grote bok, door het verkeerde paard te spelen, waardoor deze gelijk het doosje inging. Toen even later hij ook nog een toren weggaf, gaf hij op.
Niels vergrootte de voorsprong, waarbij ik hem graag zelf even aan het woord laat over hoe hijzelf en wij zijn partij ervaren hebben; het woord is aan Niels zelf.

Dat was een prettige ontwikkeling voor de onzen, want ondertussen hadden ook Bert en Adri voordelige stellingen weten te bereiken, alleen bij Bram zag ik langzaam donkere wolken verschijnen m.b.t . zijn stelling. En inderdaad wist Bert zijn voordelige stelling te winnen. Een mooie witte aanval stelling met pluspion en leuke mat beelden. Voor zijn tegenstander heel lastig om de goede verdedigende zetten te vinden en uiteindelijk bezweek hij ook . In de analyse bleek dat het nog niet zo eenvoudig was geweest voor wit als zwart de juiste verdedigingszetten had gevonden, maar deze lagen niet zo voor de hand en ook de weinige bedenktijd helpt dan niet echt.
Bram’s stelling was ondertussen van kwaad naar erger achteruit gegaan; in een geweigerd Damegambiet had hij ogenschijnlijk een iets betere stelling, maar enkele onnauwkeurigheden en actief tegenspel van zijn tegenstander deden zijn stelling achteruit hollen. Toen hij een stuk verloor had in het eindspel kon Bram eigenlijk al met een gerust hart opgeven, maar hij liet zich maar mat zetten. Het resultaat bleef hetzelfde natuurlijk.
Tot slot wist Adri de eindstand van 2,5 – 5,5 op het scorebord te brengen. Vanuit een Schotse partij wist hij een pion te winnen en deze tot in het eindspel vast te houden; een kleine taxatiefout kostte hem deze materiële voorsprong waarop zijn tegenstander meende zijn loper te moeten offeren voor twee vrijpionnen. Een hallucinatie zoals al snel bleek: de vrijpionnen konden vrij eenvoudig gestopt en ‘geconsumeerd’ worden door Adri, waarna zijn tegenstander de handdoek gooide.
Kortom een goed resultaat, en als we het hele seizoen in de sterkste formatie hadden kunnen spelen, dan hadden we om de prijzen mee kunnen doen. Maar of we dat echt gewild zouden hebben? Resteert nog de slotronde in Arnhem op 5 April a.s. waar we dan onze ‘thuiswedstrijd nog gaan spelen tegen ASV 5’, om de derde plaats, al is in theorie plaats twee ook nog mogelijk als alles meezit. Tot de volgende keer.