Doetinchem 1 - Apeldoorn 4

door Marino Küper

Na een vlotte overwinning in de openingsronde en een tweede ronde waarin we waren vrij geroosterd speelden we in ronde 3 onze tweede wedstrijd thuis in de Bongerd. Zoals altijd werden we gastvrij ontvangen, was de speelzaal perfect op maat en bood het café alle gelegenheid voor een nabeschouwing. Enige smetje op de wedstrijd was een lekkage in het café en de speelzaal die er zelfs voor zorgde dat de tegenstander van Siem aan het begin van de partij enkele druppels op zijn hoofd voelde. Ondanks mijn voorstel om de tafel te verplaatsen, zag hij daar vanaf en daarna heb ik hem hierover ook niet meer gehoord.

Het had dan ook niets met deze lekkage te maken dat Siem na een moeizame opening en een fortuinlijk moment in het vroege middenspel (de tegenstander overzag een winnende aftrekaanval), met nauwkeurig spel de stelling gelijk wist te trekken. Toen de tegenstander uiteindelijk remise aanbood, had Siem zelfs de tegenwoordigheid van geest om eerst even bij de teamleider te informeren of hij dit aanbod aan mocht nemen. Die gaf Siem de verantwoordelijkheid om daarin zelf een keuze te maken, waarna onze Benjamin besloot om in te gaan op dit aanbod.

Henk Waninge had een minder fortuinlijk middag. Spelend tegen de vader van de Pruijsers schaakdynastie, ging hij vechtend ten onder. De oude Pruijsers ging methodisch te werk en wist zijn ruimtevoordeel eerst om te zetten in pionwinst en daarna in een winnende aanval.

Daarna volgden twee remises. De eerste kwam op naam van Sander, die na een moeizame openingsfase het initiatief naar zich toe wist te trekken met creatieve schijnoffers en penningen. Helaas bleek het initiatief net niet toereikend voor een overwinning. Jesse scoorde het andere halve punt. Na een opening waarin hij zijn tegenstander uitnodigde om ruimte te pakken en het initiatief te nemen, ontstond er mede door het behoedzame spel van zijn tegenstander, een stelling die geleidelijk aan vervlakte. Hoewel Jesse er alles aan deed om nog wat complicaties te creëren, lukte het hem niet om enig voordeel van betekenis te verwerven.

Daarna vielen onze eerste punten te noteren. Allereerst was er de overwinning van Marino. Hij wist gebruik te maken van de tijdnood van zijn tegenstander, die door die tijdsdruk niet meer in staat was om alle dreigingen te pareren.

Daarna won Marius. Na alle aanvalspogingen van zijn tegenstander geneutraliseerd te hebben, nam hij het initiatief over. Zijn tegenstander moest nogal wat kunstgrepen uithalen om een verdwaald paard op a2 te redden, maar daardoor kreeg Marius de gelegenheid om op verwoestende wijze met de dame de witte stelling binnen te treden.

Ook Iloy won. Zijn tegenstandster offerde een pion op a7, maar kreeg daarvoor niet voldoende compensatie. Stapje voor stapje wist Iloy alle dreigingen op te vangen en de partij te winnen.

Zoals wel vaker was Henk Riepma degene die als laatste bezig was. Na een desastreus verlopen openingsfase verdedigde hij een stelling die zich het best laat omschrijven als ‘aangeprakt’. Nu hebben wij Henk vaak genoeg bezig gezien om te weten dat hij in staat is om water uit rotsen te persen. Ook nu bleek dat weer het geval. Na eerst een potentiële aanval geneutraliseerd te hebben (voor de prijs van een lelijke dubbelpion), wist hij met kleine tactische wendingen geleidelijk aan de stelling gelijk te trekken. Tegen het einde van de partij leken er zelfs enige winstkansen voor hem te ontstaan. Maar zijn tegenstandster was in staat om met nauwkeurig spel de partij binnen de remisemarge te houden.

Daarmee kwam de eindstand van deze wedstrijd op 5-3. Een mooi vervolg op de overwinning in de openingsronde waarmee we in de race blijven voor een mooie eindklassering.