Kampioen!

door Marino Küper

Deel 1   De wedstrijd

Mijn favoriet was Sindala! Als jonge knaap keek ik als zevenjarige jongen elke zondag naar Floris. Een Koene ridder die het opnam tegen de Bourgondiërs onder leiding van de Hertog van Gelre. Maar daar waar bijna al mijn klasgenoten Floris als favoriete personage hadden, ging mijn voorkeur uit naar zijn mysterieuze metgezel Sindala. Fakir, maar ook een magiër, alchemist, dokter en kenner van een groot aantal trucs en toverkunsten.

Toen ik tijdens de wedstrijd even een rondje langs de borden maakte zag ik dat David er weer in geslaagd was om nog in de openingsfase weer een bijzonder geladen stelling op het bord te toveren. Daarin bracht hij met een onwaarschijnlijke zet zijn tegenstander zodanig in verwarring dat deze zijn dame inleverde voor twee stukken. Niet dat hij op dat moment een prettige keuze had want het alternatief was stukverlies.

David sloot voor de laatste drie wedstrijden aan bij ons team en heeft met zijn agressieve, maar vooral ook creatieve speelstijl enorme indruk gemaakt. Hoewel ik mij niet kan herinneren dat ik Sindala ooit met een schaakbord heb gezien, drong de gelijkenis met deze tovenaar zich sterk op toen ik zag hoe hij vanuit het ogenschijnlijke niets een winnende combinatie wist te vinden. David, onze schakende Magiër!

Sindela

Toen zijn tegenstander opgaf, bracht hij ons eerste winstpunt binnen na een 3-0 achterstand. Het was dit keer ons jeugdige smaldeel waar de punten verloren gingen. Jesse miste na een ondernemende openingsopzet een kans op pionwinst en winnend voordeel. Erger nog, de opzet die hij koos gaf volop ruimte aan de stukken van zijn tegenstander om hem onder druk te zetten. Die maakte daarna geen fout meer en won overtuigend. Ook Siem moest (voor het eerste dit seizoen!) het onderspit delven.  Vanuit de opening kwam hij wat onder druk te staan en uiteindelijk was dit niet meer te houden. Bij Coun ging het al direct in de opening mis. In een nogal misselijk variantje, dat vooral gebaseerd is op enkele venijnige trucjes, miste Coun een schaakje met de loper op b5. Althans, hij had het schaak wel gezien, maar niet dat na de ruil van de loper op d7 de koning naar een veld werd gelokt waar hij werd blootgesteld aan een dubbele aanval met de witte dame. Daardoor verloor hij een stuk in kansloze stelling.

Nadat ons eerste punt binnen was, liep het voorspoedig. Sander wist vanuit een iets betere stelling zijn tegenstander op de knieën te krijgen toen deze bleef volharden in het opzetten van valletjes. En kort na de tijdcontrole op de 40^e zet wist ook Marino zijn partij na wisselende kansen te winnen. Daarmee was de stand gelijkgetrokken. Twee partijen resteerden nog, en één punt was nu voldoende voor het kampioenschap. Dat punt werd binnengehaald door Iloy in een spectaculair gevecht. Met een gewaagd stukoffer in de opening bracht hij de koning van zijn tegenstander in de problemen. Niet dat er een mat zichtbaar was, maar het was duidelijk dat de koning niet makkelijk in veiligheid kon komen. In dat soort situaties is het zaak om niet te forceren, maar de spanning juist te vergroten. Dat deed Iloy meesterlijk. Toen de tijd daarvoor rijp was bracht hij een tweede stukoffer. Dat moest aangenomen worden en daarna kropen de witte stukken als reptielen de zwarte stelling binnen. Zijn tegenstander verdedigde zich uit alle macht, maar nadat er één stuk was teruggewonnen vielen de zwarte pionnen als rijpe appelen uit de boom. Toen zijn tegenstander daarna murw gebeukt nog een stuk wegblunderde resteerde een toreneindspel met 5 pionnen meer dat Iloy uiteraard niet meer uit handen gaf. Met deze overwinning werd het kampioenschap zeker gesteld.

Daarna was alleen Henk nog bezig met zijn partij. Die verliep volgens het gebruikelijk Henkrecept. Klein plusje in het middenspel en vervolgens een verzwakking uitlokken en dan blijven drukken. Dit keer trof hij een tegenstander die deze druk wist te weerstaan. Zij het dat hij wel werd geholpen doordat Henk een kans mistte om met een riskante voortzetting op winst te spelen. Wellicht mede vanwege de stand in (en het belang van) de wedstrijd koos hij voor een veilige route, die echter minder winstkansen bood. De partij eindige na 5 uur met een nagenoeg leeg bord in remise.

Daarna trokken we op initiatief van ons bestuur naar Golden Dynastie om het seizoen gezellig af te ronden met een heerlijk buffet.

Deel 2   Het seizoen

Dat we 21 jaar na ons laatste kampioenschap onder de bezielende leiding van teamleider Roel Evertse uitgerekend kampioen worden op de dag dat hij overlijdt, zal hij vanuit het hiernamaals glimlachend tot zich hebben genomen. Het geeft een melancholieke ondertoon aan deze dag en brengt mooie herinneringen met zich mee aan een lange periode waarin we daarna met ons zaterdagteam naar het uiterste noorden trokken (Groningen) of naar het zuidelijkste puntje van Limburg. Lange reizen waarin de heenreis nogal eens een stuk vrolijker was dan de terugreis.

Maar nu de blik op dit seizoen. Laat ik het glimmend van trots en zelfbehagen maar gewoon zeggen. Momenteel hebben we een WONDERTEAM! Te beginnen met onze vaste bord 1 speler Jesse. Bord één is een bijzonder bord. Elk team in de 5^e klasse heeft tenminste 1 speler die er wat bovenuit steekt. Hoge rating of bijzonder goed in vorm. Als je daar dan een speler kunt neerzetten waarvan je weet dat hij de potentie heeft om van al die spelers te kunnen winnen, dan geeft dat het team vanaf het begin vertrouwen. Dat het dan af en toe door wat jeugdige onbezonnenheid niet helemaal loopt zoals je hoopt, neem je dan graag op de koop toe.

Ook Coun werd voortdurend ingezet op de hogere borden. Daarbij bood hij uit zichzelf aan om wat vaker met zwart te spelen. Daarmee maakte hij het zichzelf niet makkelijker. Zeker niet omdat hij met wit een buitengewoon solide repertoire heeft waarmee hij het elke speler moeilijk kan maken. Dat hij ondanks de zwarte handicap en de ongelukkige slotpartij op 50% eindigde zegt genoeg over zijn potentieel.

Ook Siem behaalde dit seizoen een 50% score. Dat is gezien zijn leeftijd bijzonder knap. Bijna nog imponerender dan zijn spel zijn de rust en concentratie waarmee hij achter het bord zit. Als je  daarbij ook nog eens betrekt dat Siem meerdere wedstrijden heeft meegespeeld nadat hij ’s ochtends had gevoetbald in een selectieteam, dan is slechts bewondering op zijn plaats.

Iloy werd dit seizoen onze topscorer. 5,5 punten uit 6 is een fenomenale score. Hij speelt elke partij op het scherpst van de snede en is tactisch enorm vaardig. Met deze score was hij dit seizoen de ruggengraat van ons team.

Sander is een enorme aanwinst gebleken. Hij behaalde een mooie score van 4,5 uit 6 en werd al snel een vaste waarde in ons team. Niet alleen door de gedegen wijze waarop hij kleine voordeeltjes weet uit te bouwen, maar ook door zijn positiviteit en belangstelling voor zijn medespelers. Zijn openingsrepertoire is niet groot, maar hij kent zijn varianten van binnen en van buiten.

Over de inbreng van Henk en de wijze waarop hij zich elke keer weer voor 100% op zijn partij stort heb ik al vaker geschreven. Daar valt niet zoveel aan toe te voegen. Wel dient te worden opgemerkt dat in een team als het onze, dat mede is opgericht om onze jeugdspelers een podium te geven om zich te ontwikkelen, het een totale aanwinst is als je een speler hebt die elke keer weer laat zien hoe je elke kans kunt benutten om je tegenstander onder druk te houden en een partij tot op het bot uit te vechten. In schaaktechnisch en mentaal opzicht is hij een voorbeeld voor ons allemaal. Zijn score dit jaar was eveneens 4.5 uit 6.

Over David is in het eerste deel al het nodige geschreven. Rest alleen nog te zeggen dat hij met een score van 3 uit 3 en een TPR van 2144 een verpletterende indruk heeft achtergelaten op iedereen.

Over mijzelf (Marino) kan ik eigenlijk vooral zeggen dat het dit jaar erg meezat. Veel partijen met wisselende kansen vielen uiteindelijk mijn kant op. De score van 5 punten is dan ook wat geflatteerd.

We hadden het verder niet gered zonder onze invallers. Hulde voor Marius die met een score van 2.5 uit 4 onze supersub genoemd kan worden en Henk Waninge die bereid was om zijn agenda leeg te maken toen we tegen Apeldoorn met  te weinig spelers dreigden te moeten aantreden. Dat gaf echt een boost aan het team omdat het erg deprimerend is om vanaf het begin tegen een lege tafel en een nul aan te kijken.

Met weemoed kijk ik nu al terug naar De Bongerd. Niets ten nadele van ’t Brewinc, maar de bar in De Bongerd heeft echt een toegevoegde waarde. De analyse daar stoort niemand en zeker als ook de dammers een wedstrijd spelen voelt het echt als een denksportsociëteit. De Bongerd verdwijnt als speelgelegenheid door de herontwikkeling van de sportzaal en het winkelcentrum.

Deel 3   Seizoen 25/26

Voor het komend seizoen zijn we zeker van de meeste spelers van het huidige basisteam. Twee spelers maken nog een voorbehoud, maar zijn overwegend positief (70/30 zei één van hen). Gezien de regelmaat waarin we invallers nodig hadden gaan we voor volgend jaar wel op zoek naar aanvulling/versterking. In de 4^e klasse spelen we 9 ronden en de gemiddelde tegenstand zal daar aanzienlijk sterker zijn dan dit jaar. Wellicht dat zich nog een andere speelgelegenheid aandient met vergelijkbare pluspunten als De Bongerd. Mocht dit niet het geval zijn dan maken we weer gebruik van het ’t Brewinc, dat altijd nog gunstig afsteekt ten opzichte van de clubruimtes van veel andere speelzalen.