Het regende complimentjes en schouderklopjes de afgelopen week, omdat ik, in een invalbeurt voor het 1e team, een tegenstander met ruim 450 ratingpunten meer op remise had weten te houden. Trots als een hond met 7 geslachtsorganen liep ik dan ook rond en liet het me allemaal welgevallen. Ineens wist ik het weer, ik kan geweldig schaken, alleen laat ik dat te weinig zien. Mijn huidige rating drukt mijn echte speelsterkte absoluut niet goed uit. Als ik er het komende seizoen even goed voor ga zitten, dan word ik zo een “2000-speler”. Roel heeft dat ook onderkend, lees maar na. Ik hoor gewoon in het 1e thuis.

Ach het valt allemaal wel mee. Afgelopen dinsdag moest ik het onderste uit de kast halen tegen Wim (300 ratingpunten minder) en alleen omdat hij aan het einde een slippertje maakte, kon ik het punt binnenhalen. Het moge ook duidelijk zijn dat mijn tegenstander van afgelopen zaterdag zeker geen remise met mij overeengekomen was, als hij van mijn rating op de hoogte was geweest. Hij had dan doorgespeeld, had zijn kleine nadeel weten om te buigen en mij vervolgens vermorzeld. Ik zal u het partij moment tonen. Helaas kan ik niet de hele partij laten zien, want na mijn resultaat van afgelopen zaterdag houden zowel nationale als internationale spelers mij in de gaten, dus mijn openingen dienen geheim te blijven.

In deze stelling, waarin ik zwart heb had wit zijn loper van f4 naar g5 en weer terug gespeeld. Ik had mijn loper van d6 naar e7 gespeeld en weer terug naar d6. Een bescheiden zetherhaling en een mooi moment om remise aan te bieden.(de orders van Roel waren om op een goed(?) moment remise aan te bieden) Mijn tegenstander dacht na, ging langs de andere borden lopen, ging weer zitten en speelde na enige tijd 17.Dd2. Dat was niet goed. Dat voelde ik gelijk aan. Met 17.Lxd6 had hij een klein voordeel kunnen behouden. Na even nadenken speelde ik 17…Pa5 en ineens dreigt er iets. Niet ernstig, het zwarte voordeel is miniem, maar mijn tegenstander had deze zet over het hoofd gezien, schrok ervan en ging bijna een half uur nadenken. Hij speelde vervolgens 18.Lxd6 en ik antwoordde met het iets mindere 18…Dxd6 (18…Pb3 19.Df4 Dxd6 20.Dxf5 Pxa1 is beter) waarop hij mij vroeg of ik nog steeds remise wilde. “Nou daar moet ik even over nadenken” antwoordde ik, maar alles in mij juichte en jubelde het uit. Na 10 seconden nam ik het aan en dat is het hele verhaal. Voor het verslag uit Haarlem verwijs ik u naar http://bit.ly/1lkCoPs

Nu neem ik u mee naar afgelopen dinsdag. Ter lering ende vermaeck zullen we maar zeggen. In mijn partij tegen Wim kwam dezelfde opening (classified!) op het bord als afgelopen zaterdag. Echter na 8 zetten koos Wim voor een andere variant. Ik besloot om van de theorie af te wijken, omdat ik geen remisestelling wilde en langzaam maar zeker kwam Wim beter te staan. Na 14 zetten ontstond een stelling die verdraaid veel leek op mijn stelling afgelopen zaterdag. Ik zal die stelling naast die van afgelopen zaterdag zetten.

                       (stelling tegen Wim na 14…Ld6)                                     (Stelling tegen Enno Noordhoff na 16…Ld6)

De stellingen vertonen veel overeenkomsten. In de 1e stelling heeft zwart echter een paard op e4 (dat ik zojuist met 13…f5 heb ondersteund) en zijn de witveldige lopers geruild. Er is echter nog een groot verschil en dat is dat Wim zojuist 14.c3 heeft gespeeld. Met 14.c4! had hij groter voordeel gekregen. Die pion op d5 moet aangepakt worden, nu kan zwart zijn paard op e4 makkelijker handhaven. Vanaf hier heb ik vreselijk zitten zweten en rekenen. Wit kreeg steeds meer druk en op het moment dat mijn paard weg moet van e4 valt wit mijn stelling binnen. Als Wim even later alsnog met de opstoot c4 komt, vrees ik even voor mijn partij. Uiteindelijk weet ik het net te redden en heb ik zelfs na 28 zetten een heel klein plusje.

Ik heb zojuist 28…Td5 gespeeld en dan, na ruim 2 uur spelen vergrijpt Wim zich aan 29.Pxb7? Even dacht hij de pion terug te winnen, maar na 29…Tb5 verliest hij materiaal. Natuurlijk werd er nog even 30.Te6 geprobeerd, maar na 30…Pd4 helpt dat ook niet meer.

Wat is nu de moraal van dit verhaal? In ieder geval dat je je niet blind hoeft te staren op rating en ratingverschillen. Dat psychologie en mentale gesteldheid waarschijnlijk een nog grotere rol spelen bij het schaken dan rating en tenslotte dat de Russische verdediging (sssst!) weer goed was voor 1,5 punt. Oja en dat ik een iets minder geweldige schaker ben dan ik even heb mogen dromen.

 

Klik hier voor meer